1997
Loodschenkamp
NaWaKa '97
Van 29 juli tot 7 augustus werd dit jaar het vijfjaarlijkse Nationale WaterKamp, oftewel NaWaKa gehouden op het recreatiegebied bij de Oolderplas nabij Roermond. Het NaWaKa is een kamp speciaal bedoeld voor waterscouts uit heel Nederland. Op dit kamp worden verschillende activiteiten op en om het water gedaan. Zo'n 6000 mensen uit binnen- en buitenland namen deel aan dit kamp, zowel welpen, verkenners, wilde vaert als loodsen.
Onze loodsen en wat welpenleiding zijn dit jaar ook
meegeweest. Dit waren: Sebastiaan, Dennis, Derk, Koen,
Paul, Jeroen v.B., Jeroen Smit, Rene, Ruud, Frerik en Ad.
Hun taak was het ondersteunen van de verschillende
activiteiten op het kamp en opbouw en afbraak. Zij zijn
dan ook langer gebleven dan het eigenlijke Nawaka, nl.
van 26 juli tot 10 augustus en Rene zelfs wat langer.
Dat NaWaKa voor hun niet alleen maar hard werken was
bewijzen de volgende twee stukjes, geschreven door Ad en
Frerik.
Zaterdag 26 juli
De grote dag is aangebroken. We gaan op Nawaka. Om
8.00 ‘s morgens vroeg staan we paraat op het
station. De een blauw, de ander groen of koperrood en
zelfs figuren met een geitensik. Op Utrecht stond Ep te
wachten. Twee uur lang zaten we in een heuse dubbeldekker
van de NS. Eenmaal in Roermond aangekomen zaten we te
wachten op een taxibusje voor 9 man met bagage voor 18.
Na aankomst op het terrein kwam Smit jr. Al aanwaggelen
die al sinds dinsdag daar was. Hij was met de trucker
Vianen mee getuft, om de boten te lossen.
Op onze 104 vierkante meter zetten wij onze tent neer , 
volgens ons heeft een tent nog nooit zo mooi
gestaan, ... zonder palen wel te verstaan. We moesten wel
snel wezen, want de plicht riep. We moesten ons melden
bij Orinoco, de leiding van de WV, waar wij ondersteuning
van ‘waren' (zie later in het verhaal) maar toen we
bij die pot pasta aangekomen waren kregen we te horen dat
we niet nodig waren en dat we ons beter konden melden bij
het uitzendbureau, ja zelfs dat was er, maar goed,
aangezien wij nooit zo van uitzendbureau's houden zijn we
lekker in de tent gaan liggen en een comfortabele
slaapplek gecreëerd met tafeltje en franse en engelse
douches. De rest van de dag hebben we weinig uitgevoerd.
Om 18.00 was het tijd voor de warme hap. Ondertussen
waren er een paar booTschappen wezen doen met de 802 in
Roermond. Als avondvulling hebben we een beetje
gevoetbald en zijn met een paar man naar het NaWaKaFe
gegaan om daar de beest uit te hangen. De afterparty was
bij onze tent. Er werd nog gevraagd, of er zondag mensen
belangstelling hadden in de sluis. Koen en Ad voelden
zich daar wel geroepen voor.
Zondag 27 juli
Om 7.30 liep de wekker af voor het duo Dam (A.
van)/Leeuwen (K. van). We besloten om de kerkdienst af te
slaan en gelijk naar het ‘ketoor' te gaan.
Daar stonden we op z'n kont af om 8.30, op
tijd dus maar we moesten wachten op een paar Friese
dweilen. Uiteindelijk stonden we na een lange barre tocht
in onze limousine, op de sluis. Onze o zo belangrijke
taak bestond uit touwtjes aanpakken van scoutinggroepen
die naar Nawaka gingen. Omdat alles professioneel moest
verlopen, vroegen we GSM, laptop, 27 mc en nog een
handjevol digitale communicatiemiddelen aan. Uiteindelijk
kregen we 3 ‘loopjedoosjes' (walkietalkies) mee.
We hebben veel vaartuigen gezien, zoals container met
piano en bankstel
, onder water gelopen motorvlet, vrachtschip
met ladinkie vletten (81 stuks). Om 3 uur zat onze taak
erop en reed onze chauffeur voor, om ons naar het terrein
te brengen. Daar kwamen we de rest van de willieloodsen
tegen die vandaag de "Nawaka garbage operators"
hadden uitgehangen. Inmiddels was Smit sr. Ook
gearriveerd, dus vanavond wordt het echt gezellig. Wij,
als begeleidende wv-ondersteuning in subkamp pot pasta
gingen de grote tent van het landje opzetten.
Vrijdag 1 augustus
Vrijdagochtend 7 uur, het schijnt dat de
wekker is afgegaan. Dennis is wakker en laat ons dat ook
vrolijk weten. Terwijl wij enige tijd later onder onze
oogleden doorkijkend wat kleren bij elkaar proberen te
scharrelen gaat onze wekker weer fijn in zijn bedje
liggen. Hij vertrekt een paar uur later naar Belgie om
met een hoop andere geiten het Folkfestival bij te wonen.
Ons wacht een andere taak, de WV-zeilwedstrijden
(halverwege NaWaKa heeft er een transfer plaatsgevonden,
waarbij de "Loodschen van de Willies", eerst
spelers bij F.C. "subkamp Orinoco (pot pasta)",
in handen overgingen van V.V. "Nautische
Aktiviteiten", red.). Eerst nog snel een slok koffie
en een hap brood in de kombuis halen en daar het water op
voor een fijn dagje bij de boeien en de finishtoren
hangen of in het geval van Koen de hele dag koffie leuten
op het protestschip. Van het werk worden we dus niet veel
moeier dan we al waren en we mogen dan ook niet klagen.
Dit was ongeveer 11 uur later weer wel toegestaan vanwege
het avondeten. Deze door het NaWaKa aangeboden
lekkernijen smaakten ons zo goed dat we meteen na het
eten dat we meteen na het eten op zoek gingen naar een
snackbar. Nu de inwendige mens tevreden gesteld was was
het tijd om ons zelf eens te verwennen, we gingen douchen
en niet zomaar douchen, nee, Tsjechisch douchen
. Hierbij moet niet gedacht worden aan
emmers met koud water die over het hoofd leeg gegoten
moeten worden maar aan een rij douchecabines waar op
bestelling shampoo en zeep binnen komen vliegen. Het
geheel kan opgeluisterd worden met een voetbal, een radio
en het planten van een boompje. Geheel opgefrist togen
wij ons toen weer naar een door de Portugese gasten
georganiseerde avond. De stemming zat er al aardig niet
in en dus was het tijd om te dobbelen. Een half uur voor
sluitingstijd was het feest eindelijk op gang gekomen.
Dit was niets nieuws, de bar sloot namelijk om half
twaalf zodat de verkenners en wilde vaert ongestoord
konden gaan keten. Om half twaalf werd door de loodsen
van de Stierop nog even duidelijk gemaakt dat ze het
oneens waren met het soort boom tijdens NaWaKa (een
oranje boom, jahaa, red.) Als nu gedacht wordt dat na
deze lange dag het toch wel tijd was om te gaan slapen
wordt toch aan het kortste eind getrokken, want er waren
vandaag boodschappen gedaan en dit betekende dat er weer
gefrituurd kan worden. Freek Vork ontstak het gas en al
gauw zat iedereen te smikkelen en te smullen van de
gezonde hap.
Zaterdag
Vandaag waren er geen wedstrijden vanwege de ouderdag
en er kon dus uitgeslapen worden. ‘s Middags zijn we
fijn wezen zeilen en zwemmen en toen we terug kwamen was
ons bezoek al aangekomen. Dit waren niet onze ouders maar
Sanne en Iwan, Esther zou later komen.
Na dezelfde taferelen als de vorige avond waren we weer
bij de tent aangekomen. Freek Vork schoof ook weer aan en
dus was het feest compleet (Nou, Frerik, och och och, wat
was het feest toch compleet. Ik kan me geen ander feest
meer heugen dat zo compleet was als het feest op deze
zaterdagavond, en dat alleen maar door jouw aanwezigheid,
red. ) Totdat we er achter kwamen dat het Limburgse volk
niet meer zo gastvrij is als je ze na enen opbelt. Dat
was toch wel een beetje jammer, net als het feit dat de
buurvrouw een had, een beetje teleurgesteld voegden we
ons bij de gene die al eerder waren gaan slapen,
waaronder ook Sanne en Esther die blijkbaar gekomen waren
om te kijken hoe een tent in Roermond ligt.
Zondag
"En de zevende dag is een rustdag" sprak hij
en als hij het zegt moet het goed zijn. Het was dan ook
geen wonder dat deze zondag niet bejubeld te boek zal
staan. Er moest namelijk gewerkt worden voor roei- en
wrikwedstrijden en voor een triathlon. Samen met onze
buren werden we naar deze plas gesleept. De schipper van
de sleepboot echter kende de regels niet zo goed en voer
bakboordswal met volle kracht de Maas op. Na wat
vriendelijk 
bedoelde vloeken van
onze buren die voor ons in de sleep lagen werden we aan
ons lot overgelaten en voer hij weg. Toch zijn we op
eigen kracht op de plas gekomen. Daar bleek dat vandaag
de mis opgedragen zou worden door Koos Hoopeloos. Dit
heerschap wist precies wat hij wilde maar niet hoe het
moest. En na een paar uur zijn aanwijzingen opgevolgd te
hebben lagen eindelijk de twaalf boeitjes. Na ons bezig
gehouden te hebben met eten en relaxen was het weer tijd
om naar het NaWaKaFe te gaan.
Weer terug bij de tent vertelde ons dat buiten het
terrein nog een stukje NaWaKa was namelijk subkamp
Kanters. Alleen Frerik en Rene waren geinteresseerd om
dit eens te onderzoeken en met zijn tweeën gingen de
heren op inspectie. Tot hun grote verbazing bleek dit een
cafe te zijn waar het heel erg gezellig was. Voor een
objectieve opinie moesten de 2 onderzoekers blijven tot
sluitingstijd waar zij kennismaakten met het traditionele
roeien: Met zijn allen op de grond zitten en roeiende
bewegingen maken onder het zingen van: "Meisje, ik
ben een zeeman"...
Terug bij de tent was alles al stil (behalve Rene, maar
ook die hield op een gegeven moment zijn mond weer dicht
;-) red.)
Frerik alias Freek Vork alias Hans Dennenappelglans
Goed, dit waren dan twee stukjes
over het NaWaKa van dit jaar. Tot besluit wil ik de
verkenners die van plan zijn over vijf jaar loods te zijn
van harte aanraden om vooral naar NaWaKa 2002 te gaan.
Dan nog als slot de Mcchick. Dat is Rian die we tegen
kwamen in de McDonalds in Roermond. Nee, we hebben echt
niet zitten fluiten. Dat deden we namelijk voor Ad toen
hij de trap afkwam.
