1998
Loodsenkamp:
"Tien kleine negertjes.. negen kleine negertjes.. drie kleine loodsjes"
Dinsdag 14 juli
Vandaag is de afvalrace van het Loodsen kamp begonnen. Het kamp begon met het varen van de 802 en de 588 van Reeuwijk naar de Kaag alwaar we de rest zouden tegen komen. Nadat we alle spullen die nog niet op de Kaag waren hadden ingeladen begon onze tocht met een volle tank naar de Kaag. In Alphen besloten we om de boten even aan de kant te leggen en de inwendige mens bij de daar toevallig aanwezige broodjeszaak te gaan verzorgen. Op het vervolg van onze tocht begon het weer steeds slechter te worden en op de Kaag aangekomen leek het wel of we helemaal niet welkom waren, zo slecht werd het weer. Maar gelukkig konden we op een warm onthaal rekenen op de kogjespolder. De zon begon zelfs weer te schijnen. Toen is er maar begonnen met het bereiden van ons 4 gangen menu: Soep, pannekoeken, Vlaai met Koffie en BBQ-vlees van de buren. Tussen de twee laatste gangen hebben we Ep en Frerik nog even opgehaald bij Kaagzicht en een potje gevoetbald. Toen werd het tijd om ons naar de ballendisco te begeven. Alwaar Bob de ontdekking deed dat een rookmachine toch wel heet is.
Jeroen
Woensdag 15 juli
Ik schrijf vandaag een stukje over gisteren. Gisternacht waren we naar
een leuk feestje geweest waar Bob tot de ontdekking kwam dat rookmachines
ook heet zijn. Ook weer gelachen met ons allen om Koen. 's Ochtends
een lekker eitje gegeten in de tent. En to
en van ons dooie weilandje vertrokken. De boten ingepakt
en vertrokken naar Kaagdorp. Daar gegeten en Koen uitgezwaaid, die gaat
namelijk 6 maanden lang gaat varen op zee. Zijn 100.000 kroegenboek met
stratenindex was al ingepakt. Toen Koen eindelijk wegging gingen wij met
ons allen op weg in de 588: René, Freek, Frits, Hans, Foute Erik en Paul;
in de 801/214: Dennis, Ruud en Big Smit; en in de 802: Ep en Ad.
We konden gelukkig bijna alles zeilen wat ook nog voorspoedig ging. We
hadden bij de Kaag een tip gekregen om op een scoutingeiland te gaan staan
bijna in het centrum van Amsterdam. Nasi aten we daar. Best lekker, maar
te veel. 's Avonds zijn we uitgegaan in A'dam. Plezier dat we hadden.
Eerst in de tent waar Saskia van Ruud altijd zit met de wel alles zeggende
naam Gigi. Daar zijn we niet lang gebleven, er was geen lol aan. Toen
zijn we naar de tent van Peter Beense geweest, daar hebben we gekaraoked,
lachûh. Op het laatst wist Ruud de weg weer naar de bus. "Jongens
vier keer rechts, drie keer links, een rechtuit en dan weer twee links."
Toen waren we er. We reden erg hard met de bus. Terug bij het kamp gingen
we slapen.
o.a. door Paul
Donderdag 16 juli
Na de vermoeiende vorige avond in Amsterdam, waarin de
heren loodschen hadden bewezen op een geweldloze manier
binnen no time een kroeg leeg te kunnen krijgen en waarin
Ad had bewezen zeer in trek te zijn onder sommige
bevolkingsgroepen, stonden de loodschen om een uur of 3
op. Het had die ochtend ongelooflijk hard geregend en
omdat het grasveldje waar de tenten op stonden ongeveer
50 cm beneden maaiveld lag, had dit veldje meer weg van
het IJ dan van een grasveldje. Ondanks dit probeerden de
loodschen toch de draad maar weer op te pikken en te
ontbijten en te wassen. Omdat de douches op het terrein
waar we stonden te koud waren om echt van te kunnen
genieten, ontstond het idee een zwembad op te gaan zoeken
alwaar de heren zouden kunnen zwemmen en bovendien zouden
kunnen douchen. Immers, omdat de meesten al twee, of
zelfs nog meer dagen geen douche hadden gezien, begon het
al flink te stinken en te jeuken.
Zo gingen de acht weer op weg naar de bushalte om daar te
kijken waar een zwembad is. Na enige voorbijgangers
uitvoerig ondervraagd te hebben, besloot men naar het
Marnixbad op de Marnixstraat in het centrum te gaan. De
Marnixstraat komt uit op het Leidseplein, dus werd
besloten naar het Leidseplein te bussen en van daar af
naar het zwembad te lopen. De Marnixstraat bleek echter
een hele lange straat. Na meer dan een half uur lopen
kwamen de heren bij het zwembad aan, volkomen uitgeput.
Opgelucht liet men zich neerploffen voor het zwembad.
Eentje had de energie en de moed om nog iets verder te
kruipen, naar de ingang. Daar trof deze een briefje met
de volgende tekst aan: "Gesloten van 28-6 tot 14-8;
douchen kan nog op de Blabladwarsstraat op maandag en
vrijdag." Nu daalde de stemming echt beneden nul.
Terwijl sommigen nog even hun teleurstelling weg
staarden, maakten anderen van de gelegenheid gebruik even
naar huis te bellen. Ruud kreeg zijn zusje Saskia aan de
lijn, die de vorige avond ook in Amsterdam uit bleek te
zijn geweest. Saskia wist nog wel een ander zwembad, maar
de heren hadden alweer een ander plan opgevat: Ze zouden
naar de film gaan. Dus namen ze de tram naar het
Leidseplein, want daar kom je om in de bioscopen. Ja,
overal waar je daar kijkt: links, rechts, achter, voor,
boven en onder. Overal bioscopen. Eerlijk waar.
Eerst werd er wat gedronken bij het geweldige eetcafé
"De Balie", waar de tosti's nog zwart zijn,
waar ze het begrip "serveren" nog niet kennen
en waar de bediening nog vergeet wat je ook al weer
besteld had. Dit bleek soms enigszins nare, maar soms ook
betere gevolgen te hebben. Men was het erover eens dat er
een beetje actie in de dag gebracht moest worden. De
heren moesten dus maar naar een keiharde actiefilm. In de
bioscoop aan de overkant: "City" draaide de
film "Hard Rain". Hier moesten ze dus maar
heen.
Maar eerst ging men eten bij Pizzeria "Rimini",
een begrip in studerend Amsterdam. Dit vooral omdat de
pizza's daar standaard de halve prijs plus een gulden
kosten (?). De pizza's waren goed te nassen, mede dankzij
de prijs. Ook van het toilet werd druk gebruik gemaakt.
Lekker hoor. Na het eten gingen de heren loodschen naar
de Bios, waar men plaats nam in de riante stoelen.
De film bleek een leuke film te zijn, met grappige
stunts, zoals waterscooters die door ondergelopen scholen
heen crossen alsof het niets is en een BB die zichzelf
degradeert tot gehaktmolen. "Hard Rain" werd
als thema van het kamp gekozen, vooral door de grote
hoeveelheid regen die in de film naar beneden valt.
Na de film werd een terrasje gepakt op het Leidseplein.
Hartstikke gezellig. Daarna naar de Meander, waar een DJ
en een muzikant wat plaatjes aan het draaien waren. Dit
was een ideale gelegenheid om de zojuist aangeschafte
ansichtkaarten te schrijven, veel meer ook niet. De tent
was op zich heel erg leuk, maar de muziek die avond niet
echt, vette mellow, en bovendien niet dansbaar voor de
acht stijfpoten. Daarom gingen ze maar naar de overkant:
"Café Maarten." Dit bleek een typisch
studentencafé vol studenten en (natuurlijk) studentes.
Leuk hoor. Na enige tijd begonnen sommigen honger te
krijgen, dus ging men op zoek naar een shoarmatent. Dit
werd: "Het kleine Tel Aviv" op de Leidsestraat.
Lekker hoor. Grote pita's in houten bakjes. Keurige
bediening. Ook leuk voor feesten en partijen.
Na Frerik en Jeroen Smit opgehaald te hebben in
"Café Maarten" ging men weer terug naar het
Leidseplein, waar de nachtbus naar het VU-ziekenhuis werd
genomen. In deze bus reed dezelfde buschauffeur als de
vorige avond. De rijstijl van deze buschauffeur had soms
meer gemeen met de rijstijl van een Formule 1-coureur,
maar ondanks dit kwam men veilig aan op het kampterrein
en zocht men zich al zompend en drassend een weg naar
zijn slaapzakje.
Ruud
Vrijdag 17 juli
Vandaag werd er wat vroeger opgestaan dan de vorige
"ochtend". Om ongeveer tien uur was zo'n beetje
iedereen zijn nest al weer uit. Sommigen vonden het nu
wel heel erg tijd worden voor een douche en namen het
gevaar voor hartverzakking en longontsteking maar voor
lief door een ijskoude douche te nemen. Lekker hoor.
Lekker fris.
Vandaag moest er naar Muiden gevaren worden, om precies
te zijn, naar het IJ-landje Hooft in het IJmeer. Dit
moest gebeuren via Amsterdam. Het sluizengeld voor
Amsterdam bleek zeer duur te zijn. Maarliefst fl. 24,30
voor drie bootjes. De 802-vaarders en tevens navigators
Ad, Ep en Paul gaven ons vast een voorproefje van wat
komen zou (lees verder op maandag 20 juli) door ergens in
Amsterdam verkeerd te varen, zodat wij de Rembrandttoren
twee keer langs voeren. Voor de rest ging de reis
voorspoedig.
In Diemen werd boodschappen gedaan bij de A&P. Ad en
Ep (niet te verwarren met A&P) kochten een nieuwe
Gettoblaster, omdat de oude kapot was. Er werd nog even
een biertje gedronken in een nieuwbouw bruin café. Dit
café zat vol oude Mokummers die geheel vrijwillig maar
ongewenst biljartles gaven aan Frerik. Ook werd aan een
oude schipper met baard en Van Nelle Zwaar-en-sigarenstem
de kortste weg gevraagd. Deze raadde ons aan via het
Amsterdam-Rijnkanaal en de Oranjesluizen te gaan. Nadat
wij hem de grootte van onze bootjes hadden uitgelegd, zei
hij dat de weg die wij al in gedachten hadden ook wel
goed was. Deze weg leidde via Weesp naar Muiden.
In Muiden aangekomen lonkte Ome Ko al naar ons. Ad, die
zijn mondje mee heeft, wist bij de Muijer sluiswachter
nog een korting los te knabbelen. Dit zou hij vaker doen,
dit kamp. We wilden eerst bij het scoutingfort staan bij
de haven van Muiden. Dit fort bleek echter al
gereserveerd te zijn door 34 croissant-au-lait-eters uit
Frankrijk. Op het grasveld bij het fort gaan staan zou
ons of fl. 250,-- boete of een kapot gewaaide tent
opleveren. Daarom besloten we maar om verder te varen
naar het eilandje Hooft. Daar was Plexat voor ons. Maar
weinig andere mensen bleken bereid om in dit pokkenweer
vrijwillig op een afgelegen eilandje te kamperen. Wij
echter wel. De tent werd opgezet en er werd aangevangen
met koken: Spinazie, gebakken aardappeltjes en een
hamburger van 1000 gram en als toetje vruchtenyoghurt.
Lekker hoor.
's Avonds hebben we gezellig met zijn allen rond een
gaslichtje muziek zitten luisteren uit Dennis zijn radio.
Op een gegeven moment hadden wij de cd Acda en de Munnik
enige keren gehoord, toen wij besloten hun "drie
keer vallen" in ruimen mate te overschrijden. Dit
door middel van een potje voetbal. Ad en Frerik vonden
dat er niet genoeg gevallen kan worden in de wereld, dus
dezen maakten het nog een stapje erger door wreed te gaan
liggen worstelen ergens op een zandplek. Dit was een leuk
schouwspel in het licht van de Maglites. Het dreigde even
een groepsworstelwedstrijd te worden, maar dit werd
voorkomen doordat iemand ineens voorstelde een spelletje
"dodende straal" te gaan spelen.
And so we did. Ik heb geen zin hier de regels van het
spelletje uit te gaan leggen maar wat ik wel kan
vertellen is dat we het spel zo lang hadden gespeeld dat
het licht van de schemering het licht van de Maglites
overheerste.
Daarna werd door sommigen nog even een kwartiertje gevuld
met oeverloos geblaat, onder andere over een
smegma-etende cockmeeuw, die als je maar lang genoeg
wachtte, vanzelf kwam aanvliegen. Men nam voor het
slapengaan nog even de tijd om van de schemering te
genieten. Even had iemand nog het idee de 802 voor de
opkomende zon te wrikken, maar dit idee werd afgewimpeld
met een langgerekte geeuw. Er moest geslapen worden. And
so we did.
Ruud
Zaterdag 18 juli
Zo halverwege juli begint dan eindelijk de zon achter
de wolken vandaan te komen.
Spik en Span kwamen we uit onze slaapzakjes rollen tegen
zonsopgang... eh het kwam meer in de buurt van
zonsondergang. Dit kwam omdat we vrijdagavond een
spelletje hadden gespeeld; dodende straal spelregels
bekend doel: flesjes smokkelen zonder in je snufferd
geschenen te worden met een zaklamp. Goed om half 3 à 3
waren we er dan uit. Sommigen bleven op Hooft en drie
anderen gingen naar Muiden om daar tot de ontdekking te
komen dat het boodschappen doen onmogelijk werd gemaakt
door het vroege sluitingstijdstip van de buurtsuper. Wel
werd er een zeer exclusief peper en zout stelletje
gekocht, dit omdat dat nodig was voor de macaroni à la
Jeroen Smit. Lekker was dat. Na de maaltijd afwasdienst,
opmaken en klaar voor het hengstenbal dat die avond in
ome Ko was. Even was er sprake van dat Koenie Meloenie
zou komen maar dat bleek lastig te realiseren zonder
chauffeur.
Goeie stapavond geweest. Aardige portier, gezellig mee
zitten babbelen onder het genot van een aantal biertjes.
Ineens bleek de helft van de groep in de keuken van ome
Ko gekropen om daar tosti's te gaan eten. Leuk gesprek
over Duitse braadworst hap wedstrijden totdat dit wreed
verstoord werd met een zeer directe intieme vraag. Aan
't eind van de avond, net nadat de potbeheerder gek
van ons werd, zijn we op nog raadselachtige wijze in het
bezit gekomen van een speciaal kleinood. De dag erop
bleek er al weer een ander exemplaar. 's Avonds rare
verhalenover de grote verschrikkelijke cockmeeuw die de
kopkaas komt weg knabbelen. Ruud weet meer over dit
sprookje.
Dennis
Zondag 19 juli
Vandaag
de zevende dag, de dag des Heere, dus rust. Na riant te
hebben uitgeslapen werd het toch wel erg warm in de tent.
Dus gingen we buiten verder slapen. Paul en Dennis vatten
het plan op om hout te gaan hakken. Niet van die lullige
takjes, maar een hele dode boom werd geveld en versleept.
Na deze zweet opwekkende activiteit gingen de meeste
godenzonen badderen in het IJ-meer. Ad, Frerik en Jereon
konden niet genoeg krijgen van het tuinieren en klommen
als volleerde alpinisten de boom in, om daar de overleden
delen van de boom te verwijderen. Omdat het zulk mooi
weer was, werd de kampeerset in het water gezet om onder
het genot van een natje en een droogje tevreden mijmerend
in de zon te zitten. 't Leven is goed. Toen snel
naar Muiden om avond eten te bemachtigen. De snackbar was
drukbevolkt met de 23 fransen die ons fort hadden bezet.
Lekker gegeten en toen nog even op het terras de
chickentonights van Eppie gaan bekijken. Dat viel me toch
een beetje tegen.
Hierna naar het eiland terug voor ons mega-kampvuur. Het
bleek dat er ondertussen nog 2 scoutinggroepen op het
eiland stonden. Van de ene groep herkenden we nog
Francien en zuster Ursula (die met de koortslip) van de
Kaagcup, terwijl de andere groep zich voltallig,
inclusief loodsenadviseuse (54), voor kwam stellen.
Aardige mensen, vooral die loodsenadviseuse is een
verhaal apart. Nora, de gravin van bracula, prolongeerde
haar titel als gravin door naar alle waarschijnlijkheid
weer te vomeren aan stuurboordkant. Dit nadat ze te diep
in het mokje (met w-jus) had gekeken en we haar met vier
man naar haar boot moesten dragen. Na het opstoken van al
het hout naar bed gegaan.
Dennis
Maandag 20 juli
Om 8.00 uu.. Eh 7.15 uur liep de wekker af. Door
diverse mensen werd dit niet echt op prijs gesteld. Maar
wat wil je ook als je "all your money spend on
whiskey and beer"
In nood tempo was ons kamp afgebroken en waren de
bootschappen gedaan.
Om 10.30 konden we aan de reis beginnen naar Enkhuizen,
daar onze Scouting vrienden er gisteren allemaal sappige
verhalen over hadden.
De wind was NO kracht 1 dus dat
werd helaas motoren. Het was een mooie zomerdag op het
Markermeeren voeren het water dun. Het begin ging
allemaal perfect; Pampushaven, Paard van marken, boei
E-H-2. Maar bij die laatste ging het toch een beetje mis.
Omdat er op dit stuk geen land te zien was, was het een
beetje lastig oriënteren zonder kompas.
Maar gelukkig kwam daar Hoorn in zicht, van hieruit
konden we dan rustig vlak onder de wal doorvaren naar
Enkhuizen. Inmiddels begon het wat harder te waaien en
zaten we een beetje tegen de golven in te varen. Wij van
de 802 waren het toen behoorlijk zat en besloten
uiteindelijk voor het lapje terug te gaan naar Hoorn. We
knoopten vast aan de steiger om een kampeerplek te gaan
vragen en toen bleek dat we in Lelystad-Haven waren...
Slik, Schrik, balen. Ik vond het al een beetje rare plek
voor de Batavia. We vertelden ons verhaal zielig aan de
havenmeester, hij lachte ons uit en we kregen een plekje
toegewezen tussen de schommel en het klimrek.
Ad
Maandagavond 20 juli
De eerste avond uit het drieluik verlaten kroegen in uitgestorven plaatsen. Na dat we allemaal een lekkere douche hadden genomenen en uit gespeelt waren met de vele speeltoestellen rond onze tent besloten we naar de kroeg te gaan. Dit bleek een doorslaand succes. We besloten dus dat we vaker kroegen moesten gaan bezoeken die om elf uur sluiten. Hierover meer op dinsdag en woensdag.
Jeroen
Dinsdag 21 juli
Vandaag zou Ad ons verlaten, onze schipper moest
namelijk weer op. Op was echter Sebas , want na zijn
verbrandingen had hij toch veel zin om Ad te vergezellen
en dat heeft hij dan ook gedaan. Na het duo uitgezwaaid
te hebben begon de rest aan een tocht door het pittoreske
Flevoland, er stond namelijk te veel wind om nogmaals
onze scouting ervaring op het Markermeer te tonen. Het
tegendeel aan keiharde actie, Flevoland, viel helaas ook
wel tegen. De rest van de dag voeren we door één kanaal
totdat we uiteindelijk in Almere Haven aankwamen. Ook
hier besloten we in de jachthaven onze boten neer te
leggen. De aangename verrassing bleek hier wel de
Havenmeesteres te zijn. Ze had namelijk een schoonheid
die de provincie ons de hele dag nog niet had kunnen
bieden.
Nadat we met z'n allen afgerekend hadden, was het tijd om
de boten leeg te halen, de tent op te zetten, kip kerrie
te koken, kip kerrie te eten, peukje te roken en af te
wassen. Dennis vond het daarna nodig om de 801 voor
Gonnie op te poetsen en degenen die verder niets te doen
hadden vermaakten zichzelf met een kaasplankje in het
havenrestaurant. Eindelijk vond Dennis het goed en kon de
hele horde de 'stad' in gaan om daar de boel op
stelten te zetten. Vol goede moed liepen we café De
Meeting in, daar maakten we kennis met een moppentappende
barkeeper met accessoires voor doe-het-zelvers. Reeds om
1 uur sloot de zaak en moest er naar de buren verkast
worden. Een bruin café waar het personeel gepest werd
door hun eigen jukebox. Toen we alle 'leuke' liedjes
(vb.: Vader, wat klotsen je ballen) gedraaid was het tijd
om naar de tent te gaan want verder was er weinig te
beleven.
Frerik
Woensdag 22 juli
Na ongetwijfeld weer gebakken ei als ontbijt was het
tijd om weer in te pakken en weer verder te gaan. Dennis
lieten we hier achter met de opgepoetste 801. Om 12.30
hesen we zeilen en zetten met ons vijven koers naar het
zuiden. Om hier te komen moest echter eerst een heel stuk
westwaarts gezeild worden. Er stond een flinke wind en
was dus een mooie dag om het Gooi- en het IJmeer te
zeilen. Bij de sluis in Muiden aangekomen bleek het
eerdere vertrek van Ad een groot gemis te zijn. De
sluiswachter nam er zijn tijd voor en het duurde vrij
lang voordat we verder konden naar Weesp. In Weesp zijn
er boodschapjes gedaan en zijn we heerlijk uit eten
geweest
. Met
volle maagjes konden we met behulp van de b.b. verder
trekken naar het zuiden. Het plan was om Loosdrecht te
halen maar of dat nog ging lukken was nog te betwijfelen.
Maar het was mooi weer en we maakten ons nergens druk om.
Ongeveer een kwartier voor sluitingstijd lagen we voor de
sluis naar de plassen en de eerste Week van Loosdrecht
kon ons ook niet meer voorbij gaan. Tijdens het opzetten
van de tent was te horen dat er een feest aan de gaan
was. En wat voor een feest, het volume en de muziekkeuze
overtrof zelfs het Kaagfeest. Het laatste feest was ons
goed bevallen en we koersten zo snel mogelijk naar de
plek waar de muziek vandaan kwam. Wat we hier aantroffen
leek echter geenszins op het feest in de Kaagsoos, een
twintigtal veertigjarige pubers stond zich daar een
beetje belachelijk te gedragen en we maakten ons daar zo
snel mogelijk uit de voeten. Terug de Dooldrechtse
plassen op, na minstens een uur rondgedoold te hebben
kwamen in een dorpje. Hier zaten we voor de derde avond
op rij in een nagenoeg verlaten kroeg en vreemd genoeg
konden we ook hier na sluitingstijd bij de buren terecht.
Nadat we barman laten zien hadden hoe het spel pool
gespeeld moest worden was het bij deze kroeg ook ver over
sluitingstijd en tijd om naar de tent te gaan.
Frerik
Donderdag 23 juli
Dit was de dag dat we zouden overnachten in Pension-boven-de-Wibra. Voordat we er naar toe gingen hebben we eerst het cholesterolgehalte op peil gebracht met een eitje en al zeilend de Loosdrechtse plassen een beetje verkent. Bij daglicht is het al gelijk een stuk minder erg doolhof. Toen werd het tijd om bij de bushalte de meegenomen versnaperingen op te peuzelen. In Pension-boven-de-Wibra kregen we een spaghetti à la Frerik, ja de loodsen deden eens gek en hadden vol-pension genomen inclusief een nachtelijke rondleiding door Utrecht. Deze rondleiding begon met een traktatie op een heerlijke douche die ons dwong ergens te schuilen. Toen het noodweer wat verminderd was konden wij onze reis voortzetten naar stairway-to-heaven. Na hier de nodige consumpties te hebben genuttigd hebben we al onze spieren los gemaakt in de Axl. Toen werd het tijd om het studenten gevoel wat aan te wakkeren en ons naar een heuse studenten soos te begeven. Een klein detail was dat je daar een OV- of Collegekaart voor nodig had en wij er als braaf uitziende studenten er dus niet in kwamen. Aangezien de klok gedurende deze avond niet stil was blijven staan en ze dit bij Tivoli ook hadden opgemerkt zijn we maar met een taxi terug naar ons pension gegaan waar we dankbaar gebruik konden maken van de kamer van Freeks huisgenoot.
Jeroen
Vrijdag 24 juli en Zaterdag 25 juli
We zijn vrijdagochtend uit Utrecht vertrokken met de
bus, nadat we afscheid hadden genomen van Jeroen. In
Loenen aangekomen zijn we zo snel mogelijk vertrokken met
de boten richting Breukelen, dwars door Breukelen over de
Kerkvaart Danne en het Amsterdam-rijnkanaal recht over de
Grote Heicop op. We hebben ons avondeten in een snackbar
in Kockengen gehaald, en toen de Blijeveld op en daarna
de Geer op waar we 20 minuten voor een brug hebben moeten
wachten. Daarna snel door over de Heinoomsvaart en de
Grecht op
naar Woerdens Verlaat, waar we koffie hebben gedronken,
in een cafeetje aan een gymzaal bij de "de school
met de bijbel" onder de kerk, en zijn we afgezakt
naar Woerden. De volgende ochtend werd Paul opgehaald
door zij vader. Ruud, Frerik en René zij toen verder
gegaan naar Gouda via Linschoten over de Lange Linschoten
naar Oudewater. En daar de Hollandse IJssel op naar
Hekendorp en Haastrecht, waar we even bij Frerik's huis
zijn langs geweest. We lagen om 18:00 uur in Gouda bij de
Zeekadetten en hebben de boten leeg gehaald en alles naar
het landje gebracht. Zondag zijn we om 10:00 opgestaan om
de Kleiwegbrug te halen en om door te gaan naar Het
Landje. Daar aangekomen hebben we de rotzooi opgeruimd en
zijn we naar huis gegaan om te slapen.
René
