1997
Verkenners te Biesbosch
'Olympische Spelen'
De olympische zomerspelen 1997 in de Biesbosch.
Deze zomer kwamen alle sportliefhebbers, al dan niet zelf sporter, samen op
het terrein van Mevrouw Bergeik in de welbekende Biesbosch. Hier een verslag
van de spannende gebeurtenissen.
5 juli 1997
Hallo allemaal,
We moesten ons allemaal om 8.30 uur bij de Hill
verzamelen. Om 9.00 uur vertrokken we. Toen we bij de
jachthaven waren moesten we eerst alle bagage in de boten
laden, en daarna vertrokken we naar het kampterrein.
Eenmaal aangekomen mocht je eerst wat rondkijken. Toen de
grote tent er was wouden we hem gaan opzetten, maar toen
ontdekten we dat de palen er nog niet waren! Tijdens het
wachten ging het regenen, maar we gingen schuilen in een
(leegstaande) tent van een andere groep. Toen het weer
droog was mocht je weer even gaan spelen (omdat de
volgende lading er nog niet was), maar nog geen kwartier
later ging het weer regenen! We gingen weer schuilen,
maar we kregen wel te eten. Eindelijk was de volgende
lading er! We moesten eerst helpen afladen en daarna werd
de grote tent opgezet. 's Avonds gingen we bomentikkertje
doen. Daarna moesten we gaan slapen. Toen we net lagen
kwam er een stelletje gabbers naar onze tent, maar die
gingen snel weer weg.
Dit was de eerste dag van het kamp.
Groetjes Sander
De tweede dag van het kamp, zondag, begon om
een uurtje of acht. De verkenners die een lekker nachtje
met zijn allen in de grote tent hadden doorgebracht
werden uit hun bed getrommeld, om daarna weer fris en
schoon bij het ontbijt te verschijnen.
Na het buikje weer gevuld te hebben, werd de verkenners
vriendelijk verzocht hun spulletjes weer een beetje bij
elkaar te binden voor de grote volksverhuizing die 's
middags (en gisteren ook al een beetje) plaats zou gaan
vinden. De eerste dag en nacht van het kamp konden we
namelijk nog niet terecht op het plekje waar we zo graag
wilden staan, omdat er nog een andere groep zou staan tot
de middag van deze zondag.
En het terreintje waar we tijdelijk verbleven, zag er
niet beter uit dan een varkensmodderpoel (zie ook de
ontgroening, later in de week), dus inderdaad ook alleen
maar goed voor "tijdelijk". Goed, na de
opruiming, konden de verkenners de buurt gaan verkennen
per boot, oftewel ze mochten vrij zeilen. Om een uurtje
of twaalf zetten ze weer voet aan wal, maar dit maal op
het "nieuwe" terreintje. Daar namen ze plaats
op de eretribune, waar ze ook vlaggetjes werden
uitgedeeld. De muziek begon en daar kwam het
harmonieorkest om de officiele opening van de Olympische
zomerspelen van 1997 in de Biesbosch in te luiden. Na het
orkest verschenen verschillende sporters om hun
blijdschap over de spelen te laten zien (Danny met zijn
lekkere strakke T-shirtje), waarna meteen het Olympische
vuur werd aangestoken en de vlag gehesen.
Een officieel woordje van de voorzitter (ook een lekkere
strakke bips in die broek, Leen), waarna meteen de landen
(bakken) werden bekend gemaakt. De Olympische zomerspelen
waren begonnen!
Na deze spectaculaire opening gingen de verkenners hun
bord, mok en bestek halen, enkelen kregen een enorme
belangrijke opdracht (zie verder in dit Landje).
Met ons buikje weer vol, maar na een half uurtje rust,
gingen we het kampterrein opbouwen, dat wil zeggen de
"nieuwe" grote tent, de bakstentjes, de
bressons en de staftent, maar ook al snel was er weer een
tref-/volleybalveldje geschapen.
Deze werd dan ook al meteen even ingewijd met een potje trefbal tussen
de 27 met de 76 tegen de 587
en de 1358, inclusief leiding.
Hierna werd de "nieuwe" grote tent, die we van
Ontmoeting hebben kunnen gebruiken, klaargemaakt voor ons
eerste avondeten met een dak boven het hoofd.
De avond werd besteed aan het maken van een vlag voor de
verschillende landen, die de volgende dag zouden worden
bejureerd door de kookstaf van dit jaar: Sebastiaan,
Jeroen en Dennis, die zeker een applausje verdiend
hebben. Na deze lange en vermoeide dag mochten de moeie
verkenners hun warme nestje opzoeken.
maandag 7 juli, alweer de derde dag.
Eindelijk goed geslapen en gekeet om 's ochtends vroeg
op te staan en te knikken en knakken. (Na een
'lang-zal-ze-leven' voor Esther Breij die vandaag alweer
aan haar eenentwintigste jaar begon) gingen we eten en
daarna afwassen.
Daarna kregen we een kaart waarop stond hoe we moesten
varen voor de speurtocht. De speurtocht was best leuk,
alleen moest je veel roeien. Het schieten met de buks was
het leukst (red: natuurlijk onder begeleiding) (verder
hebben de verkenners ook nog boomstam geworpen, een
watervat-draag-race gehouden, geskippybald en een hele
gave jel bedacht, red.).
Na de speurtocht gingen we naar de Sint Jans brug, waar
we pannekoeken hebben gegeten en hebben gezwommen. Daarna
gingen we weer terug naar het kampterrein.
Einde dag.
Groetjes Maarten
dinsdag 8 juli.
Dinsdag zijn we wakker gemaakt en we gingen knikken en knakken. Later gingen we een spel doen waarbij je letters moest zoeken. En die vormden dan een woord, het wordt was Drimmelen. ‘s Midddags gingen we naar Drimmelen, daar zouden we een spel doen. Later heeft iedereen nog wat gekocht in een klein supermarktje en daarna zijn de ouders nog gekomen.
Pascal
"De Dropping"
Ik sliep lekker, komt Jannie opeens de tent ingelopen,
ik had geen idee waarom want ik sliep nog half,
uiteindelijk dus dropping. Allemaal aankleden en
vervolgens werden we gefouilleerd op zakmessen,
aanstekers, portemonnees, zaklampen e.d.
Leen schopte (lees: bracht zachtzinnig) ons de boot in.
We waren in 4 groepen verdeeld, ik zat met Roel, Jasper,
Mieke, Mark en Joyce. We zaten een uur in de boot toen de
eerste boot losgegooid werd, met een roeiriem en een
halve riem. Half uur later de volgende boot, met 1
wrikriem. Guus liep een
paar keer vast en uiteindelijk werden wij ook gedropt,
een van de twee groepen in onze boot werd op het land
gedropt, wij werden iets verderop gedropt. De boot lag
zonder iets erin 25 meter op het water en wij stonden op
het droge. Roel (DE HELD, red.) ging zwemmend de boot
halen en later ging ik met een plank wrikken. Dat ging
vrij slecht en dus ging Ruud roeien. Toen ik later weer
ging roeien brak de plank en gingen we dus met 2 korte
plankjes roeien. We vroegen iedereen om een sleep maar
niemand was wakker rond half 7. Uurtje roeien, toen
werden we door een gekke visser met een klein bootje
gesleept. Nog een half uurtje roeien en we waren op ons
kampterrein, dat was rond 9 uur. We kregen soep en een
broodje knakworst en daarna werden we verplicht naar bed
te gaan om 10 uur ‘s ochtends.
Paul van As
"De Dropping"
Ik zat met Nora, Rieneke, Tjeerd en Maarten in de boot de 27. Om drie uur ons bed uit en om vijf uur alleen op het water. Een stukkie wrikken en Tjeerd had van een zeil een fok gemaakt. Het ging aardig. Later zaten we in een kronkel slootje en vroegen we aan een man waar de st. Janbrug was. Hij had de verkeerde weg aangewezen. Toen we eindelijk op het open water zaten, probeerden we een sleep te krijgen. Uiteindelijk kregen we een sleep van de PTT, die toevallig die kant uit moest. We kwamen rond een uur of 12 aan.
Michael Flux
Woensdag 9 juli
Om ongeveer half drie ‘s nachts werden we wakker
gemaakt; dropping.
We moesten een boot in en kregen een zeil over ons heen.
‘s Ochtend kwamen al de groepen weer terug en gingen
we slapen. ‘s Middags gingen we zwemmen. Daarna was
de ontgroening. De kinderen die ontgroent werden kregen
heel veel modder over zich heen. Later gingen we eten en
daarna gingen we kaarten maken.
Pascal
Donderdag en Vrijdag;
de trektocht.
Op de vijfde dag van kamp gingen we met z'n allen op trektocht. We moesten in boten slapen (wat niet zo erug gemakkelijk lag). Eerst gingen we met de boten naar een soort eilandje. Daar gingen we eerst de boten klaar maken voor de nacht. Toen gingen we eten. Daarna gingen we een stukje wandelen. We hadden ook nog de Chinese brei bij Joyce gedaan. (Ik neem aan dat je weet wat dat is.) Dat was wel lachen. Daarna gingen we nog even om het kampvuur zitten. We zongen wat liedjes en het was heel gezellig. Toen gingen we* slapen. (Waar natuurlijk helemaal niks van terecht kwam, eerst hadden we wat kibbeltjes en toen kwamen de jongens (dat zijn Martijn, Tjeerd en Erwin).) We deden "Doen, Durf of Waarheid". Tjeerd was aan de beurt en koos "Doen", toen moest hij van Erwin met Carolien zoenen!!!!!!!! En toen we het uitgeschreeuwd hadden, begonnen de andere boten helemaal te juichen. De volgende ochtend moesten we weer vroeg op staan om te vertrekken**. De terugreis is rustig verlopen. Nou, dit was mijn verhaal over de TREKTOCHT.
Annemarije
*we zaten met: Noeska, Nicole, Carolien, Bea en ik
in een boot.
**naast het kleine terreintje waar we sliepen was
trouwens nog een soort boeshboesh. Daar gingen we vaak
met onze boot op "Survivaltocht".
Zaterdag 12 juli
Vanochtend sliepen we uit tot half tien, daarna zijn we gaan eten. Daarna gingen we een speurtocht met een kompas doen, alleen hij klopte niet zo met de kaart die wij hebben. Daarna zijn we gaan zwemmen en eten. We hebben daarna een zeilwedstrijd gedaan met de Wilde Vaert. Daarna was de BARBEQUE!!!!! Daarna hebben we hout gehaald voor het kampvuur.
Joost Rietbergen
Zondag 13 juli
Alweer de laatste dag (en dat terwijl Saskia vandaag
haar negentiende verjaardag viert!), dus de dag van het
eindspel, waarbij de laatste punten binnengehaald kunnen
worden.
De laatste uren dat de verkenners van de boten konden genieten, dus een
spel op de plas; een "watertriathlon"; het was de bedoeling
dat de verkenners eerst een rondje moesten zeilen, en ook al stond er
weinig wind, het was toch al een enorme spannende race. Na de boei gerond
te hebben werd het zeil naar beneden gehaald en mochten alle verkenners
voor de laatste keer het water aanraken; een rondje zwemmen, ook dit was
wederom spannend. (Paul met de voorvang tussen zijn tanden en maar zwemmen!)
Na dit rondje werden de verkenners weer in de boot verwacht, om de roeiriemen
uit de kast te halen en daarna alles uit de kast te halen voor het laatste
rondje; roeien. Paul met zijn boot werden de geeerde winnaars van deze
laatste race en tevens van het hele kamp. Applaus! (76 tweede, 587
derde, en last-but-not-least: de 1358!)
Weer op het terrein aangekomen mochten de verkenners zich
volproppen met het laatste eten om daarna weer fijn hun
spulletjes in te pakken en de tent af te breken.
En natuurlijk net toen de tenten afgebroken waren en de
andijviestampot in de pan stond te walmen begon het weer
te regenen. Het heeft dit kamp namelijk twee keer
geregend; de eerste dag toen we nog nergens konden
schuilen en de laatste dag toen we nergens meer konden
schuilen.
Na deze enorme lekkernij werd het thema afgesloten met een passend kado
voor de 27 en de rondvraag, waaruit bleek
dat iedereen het enorm naar zijn zin had gehad, maar dat het nu toch wel
de hoogste tijd was om naar de ouders te gaan, omdat ze waarschijnlijk
al een kwartier zaten te wachten op zoon- of dochterlief.
